Lightning makes no sound until it strikes.
Ik weet nog precies hoe het voelde. Het moment dat bij mij de bliksem insloeg. Het moment dat ik mijn Sparkle vond. Ik stond als aan de grond genageld en tegelijkertijd voelde het alsof ik vloog. Ik voelde het tot in elke vezel van mijn lijf. Tot in de puntjes van mijn vleugels. I found my sparkle. De Sparkle die alles in mij in beweging zette. Mijn eigen sound. Mijn eigen woorden, mijn eigen stijl. En dat was pas het begin…van het vinden en het volgen van mijn Sparkle (die weer leidde tot het vinden van mijn Sparkle business partner) naar het (samen) verspreiden ervan.
En vanochtend was ik voor even weer terug bij dat moment. Dat eerste moment. Van die strike. Aukje en ik zagen het namelijk ook bij haar gebeuren tijdens de flying next level coachsessie. Met als thema ‘no feel, no heal’. Nou, we voelden ‘m alledrie…..strike!
No feel, no heal
No strike, no sound
No spark, no sparkle
No f(l)ight, no light
No feel, no find
No dark, no spark
No heal, no whole
No no, no yes
No now, no wow
No ME, no WE
No BE, no free
No fly, no high
No ground, no found.
So she did. She found her sparkle.
Haar lichtje staat aan.
Free as a little bird.
En dit is pas het begin…