🤍
Mijn oma.
Gisteren namen we afscheid van haar.
Haar leven bijna een eeuw rond.
🤍
Geleefd.
Gelachen, gehuild, geliefd, geloofd.
Gezien, gezorgd, gezegd, gezegend.
Gedaan, gedacht, geduld.
🤍
Gedragen.
7 kinderen gedragen.
Gisteren gedragen door haar 5 kinderen, 17 kleinkinderen en 18 achterkleinkinderen (en eentje op komst).
Op handen gedragen door haar trots.
Handen die zoveel hebben gezorgd, gebeden, getroost en geschreven.
Altijd koffie, een kaarsje en een kaartje.
🤍
Gedicht.
Handen die de mooiste gedichten lieten ontstaan op papier.
In haar prachtige, herkenbare krulhandschrift.
Zoals deze, die ze op een verjaardagskaartje voor mij had geschreven:
🤍
‘Als ’n bloem, zo is ’t leven,
’t Begin is teer en klein.
De een die bloeit uitbundig,
De ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vergeet niet bij welke bloem je hoort,
Dat is ’t geheim van ’t leven!’
🤍
Gemist.
Nu al.
Maar met haar 97 jaar was haar leven mooi rond.
Of zoals ze ’t zelf zei:
‘Mijn taak is voltooid, jullie onderlinge liefde moet blijven’.
🤍