Zo vaak lopen Aukje en ik synchroon met de thema’s van onze coachprogramma’s. Ik zie het als een liefdevolle reminder dat wat we aan onze coachklanten geven, we op zo’n moment ook weer even wat meer aan onszelf mogen geven. Geven en ontvangen, twee kanten van dezelfde medaille. Geven doen we alle twee. Voor meer dan twee.
Ontvangen heb ik de afgelopen jaren echt moeten leren, and still! Nog steeds is het verleidelijk om na het behalen van een doel, hup meteen door te gaan naar het volgende. Of komt het voor dat ik die ene vraag om hulp of duidelijkheid toch maar even inslik, omdat het oude stemmetje ‘dat ik het toch zelf moet kunnen’ of ‘laat maar’ weer even oppopt.
Ik heb geleerd dat ontvangen is te leren. En dat het in zoveel verschillende vormen is te vangen. In het ontvangen van pauze. In het ontvangen van de zonnestralen. In het ontvangen van mogen vragen. In het ontvangen van elke stoere ja. In het ontvangen van elke dappere nee of nog niet. In het ontvangen van woorden en inzichten. In het ontvangen van de onverwachte ruimte in mijn agenda. In het ontvangen van inspiratie.
Ik zie dan voor me
dat het je vleugels geeft
als je met open armen ontvangt!
En dat is precies wat we onze twee leuke hoogvliegers vanavond gaan leren. Gaan geven. Na een half jaar flying businessclass vliegen ze vanavond af. Ontvangen we ze met open armen en maken we het vliegmodel samen rond. Mogen ze gaan ontvangen.
Met open armen en vleugels gespreid. Zin in!