‘Zijn dat de meisjes die vandaag bij ons in de klas komen?’
We voelden ons meteen s p e c i a a l (én een beetje jong!).
De kinderen wisten dus al dat het een s p e c i a l e ochtend zou worden.
Met een grote glimlach en onze handen vol met onze tassen en het mandje met alle dieren en glazen potten liepen we de klas in. Verlegen blikken. Bewegende voeten. Handen aan de speelgoed diertjes. Nieuwsgierige vragen.
‘Waarom hebben jullie allebei streepjes aan?’
Onze workshop ‘Streepjescode in de klas’ kon beginnen! S p e c i a a l voor deze groep 7 met leerlingen met een taalontwikkelingsstoornis. Voor ons de eerste keer. En élke keer weer – s p e c i a a l onderwijs of niet – verbazen we ons erover hoeveel feitjes kinderen weten over dieren en s p e c i a a l over de superpowers van ‘onze communicatiedieren’. Zo knap en mooi om te zien hoe ze daarna beter woorden kunnen geven aan hun eigen superpowers. Daar ook trots op zijn en nog beter weten dat iedereen anders en uniek is. S p e c i a a l . En daarmee hebben de leerkrachten met de streepjescode methode echt een powertool in handen.
Voor ons blijft het een s p e c i a a l gevoel om daar een klein beetje aan te kunnen bijdragen. Jong én een beetje jong.