‘En, v o e l t het heel anders?’
‘Ja!’
Yep, dat speciale g e v o e l als je wakker wordt op je verjaardag.
En dat 13 toch écht heel anders v o e l t dan 12.
Onze mooie, sportieve, g e v o e l i g e , sterke Liza. Het v o e l e n van ons gezin.
Ons sparkle meisje, de 13 tonen van de Tzolkin kalender rond.
Oh, als moeder (of vader, of leuke tante, of oma etc.) herken je dit g e v o e l vast!
Het begon eigenlijk gisteravond al bij het ophangen van de slingers. Terug naar dat g e v o e l precies 13 jaar geleden. Dat het was begonnen. De eerste weeën, de nieuwsgierigheid naar ons kleine meisje. Zou ze blonde krullen hebben en kuiltjes in haar wangen? Zoals mijn v o o r g e v o e l mij zei?
De hele dag door flashbacks naar de heerlijkste herinneringen. Heel even ben ik weer terug in dat ene moment van deze foto, waarvan ik het g e v o e l nu nog steeds helemaal kan terughalen. Wij.
En dan nu 13. Met je voeten nog steviger op de grond, je vleugels nog verder gespreid en het vertrouwen op je eigen g e v o e l nog sterker, denk ik aan deze rake woorden uit #untamed, waarin Glennon in gesprek is met haar dochter:
‘Every time you’re given a choice between dissapointing someone else and dissapointing yourself, your duty is to disappoint that someone else. Your job throughout your entire life, is to disappoint as many people as it takes to avoid disappointing yourself.
Waarna haar dochter vraagt: ‘Even you?’ en Glennon antwoordt: ‘Especially me.’
Oh, v o e l je deze ook zo?
